Aura krijgt al zo'n 5 jaar verse voeding/BARF. Daarmee bedoel ik: voornamelijk vers, rauw vlees, botten en orgaanvlees, zoals honden en wolven dat in de natuur ook zouden eten.
Ik ben er ooit van overtuigd geraakt dat deze voedingsmethode veel beter is dan brokken en ik ben nog steeds overtuigd. Aura doet het er goed op, vindt het een feestje om haar eten te krijgen ("wat zal er nu weer in mijn bak zitten??") en ik vind het stiekem ook heel leuk om steeds te puzzelen, rekenen, goedkope producten te vinden en Aura af en toe te verrassen met iets nieuws.
Mira krijgt dus ook rauw vlees. Ik had het geluk dat Mira bij Ayesta is afgespeend op BARF. Ze kreeg Naturis in verschillende smaken (Naturis is een kant-en-klaar vers vleesvoeding, ook wel KVV genoemd). Daarnaast kregen de pups regelmatig eendennekken en makreeltjes.
Ik geef haar nu deels KVV en deels BARF. Tot nu toe heeft ze al het volgende gehad:
KVV:
Naturis (verschillende smaken)
Carnibest
Tinlo (Eend, Makreel, Natuur)
Bandit (wildmix en lammix)
Vleesbot:
eendennek
kipkarkas (rugstuk)
parelhoenvleugels
konijnkarkas (borststuk, inclusief hart en longen)
biologische haaskarkas
Spiervlees:
paard
hert
kalkoen
Orgaan:
runderpenslapjes
eendenhartjes
kippenlever
konijnenniertjes
kippenmaag
klein stukje lamsbal
Overig:
sardientjes
hele kwartel
groentemixje met Biogarde
af en toe een scheutje geitenmelk
En hoe ziet dat eruit? Nou, zo dus (helaas geen geluid vanwege een defect aan m'n camera, maar het geluid van kauwen en knagen kan je er zelf wel bij bedenken):
Noot 1: Wil je zelf ook BARF gaan voeren, lees je dan eerst goed in over het onderwerp. Er zijn bepaalde verhoudingen (bot:spiervlees:orgaan) waar je je aan moet houden, zodat je hond geen tekorten oploopt, je moet weten hoe je moet overschakelen van brok naar BARF en er zijn bepaalde dingen die je absoluut niet mag voeren. Kijk dus op Barfplaats of Voer Natuurlijk voor meer info (zie links).
Op woensdag 18 mei heb ik onze nieuwe huisgenoot opgehaald: Kyara Hasse v.d. Dorestee, a.k.a Mira.
(Zoran v.d. Tiendschuur x Hjiris Heide v.d. Dorestee)
Mira is een van de pittige teefjes in het nest, maar omdat ze ook met Aura moest klikken, niet de drukste. Aura is niet de makkelijkste hond en ze reageert sterk op honden die te druk zijn (of onzeker/oud/zwak/algemeen instabiel), dus een drukke pup zou geen goed idee zijn geweest. Tot nu toe lijkt het erop dat Ayesta ons het juiste hondje heeft gegeven!
Mira bij de flat, vlak nadat ik haar had opgehaald
Aura en Mira, de eerste dag
Dat Mira pittig is, hebben we gemerkt. Ze is niet bepaald onder de indruk van correcties (precies zoals Aura als pup) en doet lekker haar eigen ding, hoewel ze al wel echt op mij gericht is. Ze vindt het leuk om vogels op te jagen, wat ik natuurlijk niet toe sta, omdat ik weet waar dat toe kan leiden. Ook vindt ze het leuk om m'n benen te hoeden, als een echte herder. Als ik loop, hangt ze af en toe in m'n kuiten en ook cirkelt ze er soms omheen, zodat ik niet makkelijk door kan lopen. Ook dat sta ik uiteraard niet toe. Als ze graag wil hoeden, doet ze dat maar met schapen/speeltjes/pakwerkers en pas als ze groot is. Ik moet hier natuurlijk wel rekening mee houden en haar behoeftes een andere, functionelere, kant op sturen.
Ze lijkt ook al behoefte te hebben aan " werk". We zijn dus langzaamaan wat oefeningetjes aan het doen en ik wil deze, of komende, week eens beginnen met een simpel spoortje en wat zoekspelletjes.
Met trekspelletjes kan ze nogal fanatiek en vasthoudend zijn. De eerste keer dat ze met Aura een trekspelletje deed, liet ze een blafje horen, waarop Aura losliet. De tweede keer ging Mira weer blaffen (met het touw nog stevig vast!), maar dit keer werkte het niet. Toen Aura ook na meerdere blafjes en gegrom niet losliet, liet Mira zelf los en vloog met opengesperde bek en een zeer boze, serieuze blik, recht op Aura's keel af... dusss... Dat heb ik maar even gecorrigeerd. Zoals ik al zei, is Aura niet de makkelijkste en mist nog wat sociale vaardigheden, dus heb ik Mira voor haar gecorrigeerd. Spelen is goed, en fanatiek spelen ook, maar deze intensiteit gaat mij te ver. Daarna nog een paar keer een potje gedaan, waarbij ik voor scheidsrechter speelde. Dat leek te werken. Maar het belooft dus nog wat voor de toekomst...
Mira groeit bij mij op in de stad en krijgt dus sowieso al te maken met veel verschillende prikkels. Naast de flat, waar we ook wandelen, rijden veel treinen langs die veel kabaal maken. Er rijden veel auto's, lopen veel mensen uit veel verschillende etnische groepen, er is een school naast de flat, er lopen veel honden (waaronder twee andere Hollanders, Sheph en Puck!). Er is gras, water, asfalt, etc. Met de bus zijn we in een paar minuten in het Griftpark, waar ook van alles is: een hondenspeelveld met hele leuke en sociale honden, een kinderboerderij, skatebaan, water met stapstenen, uitkijkheuvel, verschillende ondergronden, terrasje, etc. , etc.
Kortom: er is hier in de buurt veel te beleven en te socialiseren.
Daarnaast heeft ze al het volgende meegemaakt:
omdat ik geen rijbewijs heb, ben ik afhankelijk van het OV. Mira is al een paar keer met de trein op pad geweest en ook al in de bus. Ze is dan vrij relaxed en gaat of liggen slapen, of een beetje liggen spelen met een speeltje. In de bus leek ze wagenziek te worden (stadsbussen, die scheuren nogal), maar dat pakte ze zelf aan door zich te vermaken met het inpalmen van onze buurvrouw en later met het ijzerwerk van haar riempje. Ze zorgde dus zelf voor afleiding. Ze is ook al een paar keer met verschillende auto's meegeweest, maar toen ook niet wagenziek geworden. Voor wie het ras niet kent: langhaar-Hollanders zijn vaak wagenziek als ze jong zijn. Aura is 1,5 jaar wagenziek geweest bij busritten van langer dan 15 minuten (totdat ik met de bus naar reddingshondentraining ging, toen was het in een klap afgelopen). Ik ben hier dus heel blij mee!
op zaterdag 21 mei is Mira meegeweest naar de ALV van de NHC (Hollandse Herder Club). Ze heeft zich daar keurig gedragen, al zeg ik het zelf.
omdat de ALV en de reis daarnaartoe een hele belevenis kan zijn voor een pup, wilde ik haar op zondag 22 mei een rustige dag geven. Daar dacht ze zelf anders over... Mira vindt het leuk om door het hoge gras te rennen. Dit keer deed ze dat echter op een plek waar de strook gras niet zo breed was en direct daarachter een sloot lag, met een oever die te hoog was om er weer op te klauteren. Ik riep nog "Nee, niet doen!", maar het was al te laat. Een plons, gespartel en gepiep... Ik ben door het hoge gras gerend (inclusief brandnetels en braamtakken), aan de kant neergeknield en heb haar bij me geroepen. Aura komt in zo'n geval dan naar je toe zwemmen, zodat je haar het water uit kan tillen. Maar Mira was in paniek en zwom/spartelde juist de verkeerde kant op. Ik had geen andere keus dus, dan in de sloot te springen en pupje eruit te halen. Zo'n tuigje blijkt dan erg handig. Mira stond inmiddels op de kant, toen ik erachter kwam dat de oever toch wel erg hoog was. Uiteindelijk heb ik me toch de kant op kunnen hijsen. En daar stonden we dan: twee verzopen katjes, met de waterplanten in onze vacht/kleren. Mira herstelde zich heel snel (sneller dan haar baasje...) en liep alweer vrolijk mee naar huis, waar ze direct onder de douche kon. Ik hou haar nu maar uit de buurt van die plek. Aura is namelijk op haar eerste avond bij mij in de vijver gedonderd (kopje onder) en sprong er de volgende dag gewoon zelf in. Mira lijkt enorm op Aura qua karakter, dus het zou me niks verbazen als zij de volgende keer ook zelf het water in springt...
Maandag 23 mei mocht Mira naar de dierenarts voor de algemene controle. Ik ga voor niet-spoedeisende dingen meestal naar Zoo-Natuurlijk in Amsterdam, waar Tannetje Koning op maandag dierenarts is. Dit keer was er iemand anders, Brenda Ooms, maar dat bleek al net zo'n fijne dierenarts te zijn als Tannetje. Dit was natuurlijk weer een hele belevenis: Eerst in de trein, overstappen op het drukke Utrecht Centraal, weer in de trein (met een Stabij-pup van 9 weken naast ons), dan een stukje door Amsterdam lopen, naar de dierenarts en weer terug. Onderweg en bij Zoo-Natuurlijk kennisgemaakt met vreemde honden, wat heel goed ging. Mira vond het wel interessant allemaal. Het lichamelijk onderzoek vond ze niet zo leuk. Ze is al net zo'n spartel als Aura. Daar moeten we dus nog aan werken. Maar... ze is helemaal gezond verklaard! Hart, longen, oren, ogen, etc. zijn allemaal goed. Heupen lijken goed en haar knieschijfjes zaten goed vast. Toen ik nog wat dingen aan het bespreken was met de dierenarts, lag Mira diep te slapen. Ook in de trein heeft ze heerlijk liggen slapen... en thuis was ze alweer helemaal hersteld.
Woensdag 25 mei zijn we voor de eerste keer naar het Griftpark geweest. Aura's gedrag naar andere honden toe is in zeer korte tijd enorm opgeknapt, doordat er op het hondenspeelveld in het Griftpark fantastisch sociale honden lopen en hun baasjes heel relaxed zijn. Daarom wil ik met Mira dus ook regelmatig daar naartoe, om te voorkomen dat we later problemen krijgen. Dit keer waren er niet zoveel honden als normaal, maar dat was wel prima. Jip was er, een kleine blonde kruising die super-sociaal is, een paar bulletjes/mopsjes en er kwamen nog een Border Collie en een Labrador voorbij rennen, maar die waren te druk bezig met hun balletjes. Mira gedraagt zich tot nu toe super naar andere honden. Eerst even heel onderdanig kennismaken en daarna op een rustige manier uitdagen tot spelen. Op de terugweg zijn we over de uitkijkheuvel en langs de kinderboerderij gelopen.
We zijn al twee keer bij m'n moeder geweest in de Achterhoek. Om daar te komen, moeten we 2 uur in de trein zitten (met 3 keer overstappen). De eerste keer hebben we Aura ook meegenomen, dus ik moest met twee honden in de trein, waarvan ik er eentje moest dragen en de andere het leuk vond om op Utrecht Centraal andere honden te gaan uitschelden. Niet zo handig dus, maar het kon even niet anders... Het ging gelukkig al heel snel goed en ze hebben zich verder prima gedragen. Mira lag op m'n schoot te pitten en Aura aan m'n voeten. M'n moeder heeft zelf ook een langhaar-Hollander, Luhta (v.d. Sylvester Stee). Luhta heeft zelf 2 nesten gehad, is een hele hond-sociale hond en is gek op puppies en jong spul. Weer een leuke ervaring voor Mira dus.
Zaterdag 28 mei moest Edwin een wedstrijd spelen in een sporthal in Utrecht. Vrienden van mij hebben in december hun Stabij-pup opgehaald en namen hem als pup ook regelmatig mee naar wedstrijden. Dat vond ik zo'n leuke socialisatie, dat ik met Mira hetzelfde heb gedaan. Ze vond het erg interessant allemaal. Ze volgde de wedstrijd met haar koppie, liet zich knuffelen door toeschouwers, heeft kennisgemaakt met baby's, een uurtje lekker liggen slapen in de reisbench en daarna een tijdje op haar pensstaafje geknaagd.
Het lijkt allemaal vrij veel voor zo'n jonge pup, maar ik heb niet het idee dat ik haar overbelast. Ze is niet erg onder de indruk van alles, hoewel ze wel alles in zich opneemt. Ze is wel moe na zo'n dag, maar ligt niet uren in coma. Na 1 of 2 uurtjes slapen is ze gewoon weer actief. Daarom durf ik dit drukke programma ook wel aan. Ik hou haar goed in de gaten en zorg dat ze ook genoeg rust krijgt in haar eigen vertrouwde omgeving.
Maar tot nu toe doet ze het echt super!
