Reddingshondentraining

Vandaag ben ik op bezoek geweest bij een reddingshondengroep. Ze trainden vandaag in de buurt, dus het leek me leuk om weer eens slachtoffer te liggen. Aura mocht ook mee. Met haar heb ik ongeveer een half jaar reddingswerk gedaan, maar dat was alweer een jaar of 4 geleden. Ik vond het altijd super leuk om te doen en heb er veel geleerd over honden, maar moest helaas stoppen omdat op het Groningse platteland de locaties toch erg moeilijk met het OV te bereiken zijn. Dat was niet goed vol te houden. Helaas voor Aura, want die vond zoekwerk geweldig, en nog steeds.

De zoeklocatie vandaag was een leegstaand pand met nog een stuk grond waar een soort containers op stonden. De honden deden het allemaal heel goed. Heel leuk om te zien hoe elke hond, en elk ras, weer op een andere manier werkt en ook op een andere manier beloond moet worden. De groep mensen was ook erg gezellig en ontspannen.

Aura mocht ook een paar oefeningetjes doen, buiten. Dit wordt even een lang stukje, maar ik ben dan ook heel erg trots op m'n meiske :)

In Groningen zijn we niet veel verder gekomen dan: slachtoffer jut de hond op, loopt een eindje weg met het speeltje en gaat om een hoekje zitten. Als verwijzing kan ze blaffen (dat doet ze thuis ook nog steeds als ik een keer een speeltje verstop), maar vaak heeft ze wat aanmoediging nodig en blaft ze ook nog niet lang door. Ik wilde de oefening dus eigenlijk niet te moeilijk hebben. Maar, vandaag moest ik maar gewoon op m'n hond vertrouwen, zeiden ze...

De eerste keer ging het slachtoffer meteen al om twee hoekjes zitten, maar dat bleek helemaal geen probleem te zijn voor Aura. Zodra hij wegliep met haar speeltje (zonder jutten), had ze direct door dat we weer aan het zoeken waren. Zo mooi om te zien!

Dinthe op zoek naar het slachtoffer

Daarna ging iemand in een container zitten, op bijna 2 meter hoogte zelfs. Hoewel het binnen vrij donker was had ze alweer nauwelijks moeite!
Wat een kanjer! En dit had ze dus nog nooit eerder gedaan, zowel die donkere ruimte als een hoog slachtoffer.
Ik stond bijna met open mond naar m´n eigen hond te kijken. Ze blafte goed, hoewel ze nog niet zo vaak achter elkaar blaft natuurlijk. Ze was ook lekker fanatiek met haar bijtrol... auw... (voor mijn hand dan)

We besloten het nog ietsje moeilijker te maken. Het was mooier geweest als ik dit gefilmd had, maar ik zal het proberen te omschrijven:
De situatie is te zien op de foto hierboven: Er stonden containers in twee rijen, met in elke rij een stuk of 8 containers. De meeste deuren stonden open. Daardoor ontstond een gangpad van ongeveer 1,5 meter breed. Ik had geen flauw idee in welke container het slachtoffer lag. Aura draafde heel mooi over het gangpad, keek steeds snel links-rechts elke container in en gebruikte haar neus daar ook bij, verdween achter een openstaande deur en bleef daar even hangen. Ze stapte weer achteruit en keek mij aan. Aura heeft een bepaalde blik waarmee ze aangeeft: "Hier zit hij, maar ik kan er niet bij". De zware deur van de container erachter bleek zo goed als dicht te zitten en ik moest haar helpen, vond Aura. Maar ze had het prima geroken hoor, want het slachtoffer lag inderdaad in die container.
M'n mond zakte nog verder open van verbazing...

Later hebben we nog een oefeningetje gedaan. Die was alweer een stuk moeilijker en langer, maar dat was eigenlijk vooral voor mij het moeilijkst, omdat ik niet goed wist hoe ik Aura daarin moest begeleiden. Ze vond het slachtoffer uiteindelijk achter een dichte deur in een hokje in een schemerige schuur. Inmiddels was ik al bijna niet verbaasd meer :)

De mensen die tijdens die oefeningen met me meeliepen, vonden Aura een hele leuke hond met een leuke energie en zeker potentie voor zoekwerk. Jammer alleen dat ze alweer bijna 8 is. Deze groep werkt toe naar inzetbare honden en voordat Aura zover is, is ze al te oud om nog ingezet te kunnen worden.
Maar wie weet, misschien vindt Mira het ook leuk?